پیشاپیش سال نو مبارک ...

به مناسبت فرا رسیدن سال نو این متن را بخونید قشنگه !!!

به نام خدا که همه ما دانش آموزها و معلم ها را آفرید تا بتوانیم درس بخوانیم و آقا معلم ها هم بتوانند درس بدهند و نانشان را از این راه در بیاورند و مثل شمع بسوزند و راه را برای ما کور و کچل های مردم روشن کنند . ما هم هیچی نفهمیم و هی بپرسیم : آقا اجازه این یعنی چی ، اون یعنی چی ؟ و حوصله معلم عزیزمان را که قرار است بعد از عید برایش یک جفت جوراب با جنس عالی بخریم و او هم به ما بگوید : لطفاً هر چه زودتر آدم بشوید ، کار داریم !

موضوع انشای ما درباره تعطیلات عید نوروز است که یک عید سعید باستانی است و ما معنی اش را از بابایمان پرسیدیم و او به ما گفت که برای این سعید باستانی است که مردم از آن قدیم ندیم ها در این روزها می رفتند خانه هم و سعادت پیدا می کردند که یک پرتقال تامسون کیلویی 1200 تومان را به بچه هایشان نشان بدهند و حتی بعضی وقت ها این سعادت را بخورند ! البته ما که نفهمیدیم یعنی چه ولی به هر حال فرقی نمی کند و ما این را می خواستیم بگوییم که تعطیلات عید را همه دوست دارند و ما بیشتر دوست داریم !
به قول بابایمان در این میانه سوء تفاوت ! پیش نیاید که فکر کنید ما تعطیلی را به خاطر تعطیلی اش دوست داریم ، چون ما خیلی علاقه به عید و سعید و باستان و این چیزها داریم و فقط بحث تعطیلی نیست . ما عاشق عید هستیم چون به قول مجری « به خانه بر می گردیم » دوستی ها را زیاد می کند و کدورت ها از بین می برد . یعنی وقتی که عید بشود ما با آن حسن گدا که دوچرخه اش را نداد به ما تا باهاش دور بزنیم و ما هم زدیم توی دماغش آشتی می کنیم و آن وقت با دوچرخه اش می رویم خانه خاله مان و حسن هم تا شب دنبال ما می گردد و ما می خندیم ! ما در روزهای عید اصلاً بازی و اینها نمی کنیم و فقط پیک شادی مان را حل می کنیم .ما چون به علم دانش خیلی علاقه داریم فقط در این روزها درس می خوانیم و مثل بقیه بچه ها به همه مهمانی ها نمی رویم مخصوصاً امسال عمراً به خانه عمه مان برویم با آن شوهر خسیس اش که هنوز فکر می کند زمان احمد شاه قاجار عیدی می دهد . البته شوهر عمه ما که سوپرگوشت دارد موقع فروش گوشت یک قران هم تخفیف نمی دهد و هی می گوید که مگه شما توی این دوره و زمانه زندگی نمی کنی ؟ ما به همه مهمانی ها نمی رویم و اگر رفتیم هم آجیل زیاد نمی خوریم تا دندان هایمان خراب نشود . البته اگر بخواهیم زیاد بخوریم هم نمی شود و نمی توانیم چون قبل از ما مهمان های قبلی دخل پسته ها و بادام ها را در آورده اند و فقط نخود و کشمش اش برای ما مانده و ما نمی دانیم چرا همیشه ما سر نخود و کشمش می رسیم و هیچ وقت مهمان قبلی نمی شویم . اما به هر حال آجیل زیاد خوب نیست و ممکن است قلب آدم را سوراخ کند و دور دندان هایش را چربی بگیرد و یا یک همچین چیزهایی !
ما در تعطلات عید نوروز به مسافرت نمی رویم تا با شهرهای زیبای ایران زمین آشنا نشویم و می مانیم توی خانه و دی جی مون تماشا می کنیم که به قول بابایمان نه خرج هتل و مسافرخانه دارد نه خطر سقوط از دره ! ما در روزهای نزدیک عید هر روز روزنامه می خوانیم تا بدانیم بابایمان چقدر عیدی می گیرد و سهم الارث ما دقیقاً چقدر می شود ؟ و آیا می شود با آن یک دست کامل لباس با جوراب اضافه خرید یا نه ؟ ما در روزهای قبل از عید و موقع خانه تکانی به مادرمان کمک می کنیم و فرش ها را آب می گیریم و مادرمان هر چقدر به ما می گوید که : « جونم مرگ شده ! اینقده آب بازی نکن ! » که در زبان محلی مان می شود : « عزیز دل من ! اینقدر زحمت نکش و خودت را خسته نکن و برو برای خودت آب پرتقال بریز و بخور و خودت را تقویت کن ! » گوش نمی کنیم و تا شب به مادرمان کمک می کنیم و او هم تا شب دعایمان می کند و کلاً خوب است !
ما مسئله (( جمع نقیضین (( که توی کتاب فارسی مان بود را نمی فهمیدیم و بابت آن دعاهای زیادی از معلم مان شنیده بودیم . اما وقتی آقا معلم از ما درباره احساس مان از سیزده به در پرسید ، کل مسئله را به خوبی فهمیدیم . یعنی اینکه ما وقتی سیزده به در می آید هم خوشحال می شویم که قرار است برویم به دامن دشت و صحرا و اینها و آنجا با عجایب طبیعت آشنا بشویم و بنشینیم لب جو گذر عمر را هم نگاه کنیم و اصلاً با بچه های دیگر فامیل آتش نسوزانیم و شیطانی نکنیم و آنها را هم به راه راست دعوت کنیم و بگوییم که اگر توی دماغ دایی مان که سبیل دارد شاخه نازک بکنند ، این کار بدی است یا اینکه سوسک هاو مورچه ها را خیلی بد می شود که بریزیم توی کیف دختر خاله مان که تازه نامزد کرده و از اینها ...
آها ! داشتیم می گفتیم که ما خوشحال می شویم که 13 بدر می آید و از آن طرف هم ناراحت می شویم که تعطیلی تمام می شود و باید به مدرسه برویم و با خوشحالی درس بخوانیم ، این می شود « جمع نقیضین » و این بود انشای ما درباره عید